ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΕ ΜΙΚΡΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ.......

Συνεχώς κατά τη διάρκεια αγώνων και προπονήσεων συμβαίνουν καταστάσεις οι οποίες συνδέονται με την ψυχολογία των παιχτών. Αυτές οι καταστάσεις προκαλούνται από την θετική η αρνητική συναισθηματική φόρτιση του παίχτη. Οι προπονητές μπορούν να διαμορφώσουν και να βελτιώνουν την ψυχολογία του παίκτη αλλά και να αναπτύσσουν ταλέντα (ιδιαίτερα σε μικρότερες ηλικίες ). Τα παιχνίδια σε περιορισμένο χώρο αποτελούν ένα εξαιρετικό εργαλείο για την προπόνηση της ποδοσφαιρικής οξυδέρκειας-ψυχολογίας .

Στην ουσία αυτό είναι το γεγονός που τα ξεχωρίζει από άλλες ασκήσεις η άλλου είδους προπονήσεων. Αυτά είναι χρήσιμα στην ανάπτυξη της τεχνικής σε γενικές γραμμές. Επίσης τα παιχνίδια σε χώρο μικρών διαστάσεων εκτός του ότι βελτιώνουν την τεχνική προσδίδουν στον παίχτη την ικανότητα της διορατικότητας μέσα στο παιχνίδι καθώς επίσης και αναπτύσσουν τις ψυχονοητικές του δυνατότητες σε ικανοποιητικό και αποτελεσματικό βαθμό.

Στις νεαρότερες ηλικίες αυτές οι προπονήσεις βοηθούν στην διαμόρφωση ποδοσφαιρικών χαρακτήρων και εξέλιξης υποσχόμενων παιχτών.

Ευχαρίστηση.

Η πρώτη σκέψη είναι ότι οι προπονήσεις και τα παιχνίδια αποτελούν μια ευχάριστη ενασχόληση. Το θέμα είναι βέβαια ότι μέσα σε ένα σύνολο παικτών το τι είναι ευχάριστο διαφέρει από τον έναν στον άλλον. Αυτή είναι η δυσκολότερη διαδικασία για έναν προπονητή αφού πρέπει να ικανοποιήσει διαφορετικές απαιτήσεις και προσδοκίες μέσα σε μια ομάδα.
Μπορούν να δημιουργηθούν καταστάσεις νίκης ή ήττας για τον προπονητή εκεί που φαίνεται να ευνοεί κάποιον παίχτη ή γκρουπ παιχτών έναντι κάποιων άλλων καθώς επίσης όταν αφήνει κενά επικοινωνίας με τους ποδοσφαιριστές στην ομάδα.
Όσο μεγαλύτερο το κενό τόσο μεγαλύτερη η έλλειψη συνεννόησης και εμπιστοσύνης.
Σε τελική ανάλυση αν οι παίχτες δεν ευχαριστούνται με την δραστηριότητα δεν θα επενδύσουν μεγάλη προσπάθεια σε αυτήν.

Όσον αφορά τις ομάδες με νεαρούς παίχτες θα πρέπει να γίνεται επικέντρωση στο παιχνίδι ως βάση. Θυμηθείτε ότι τα παιδιά εκτελούν μία εργασία έχοντας σαν προτεραιότητα το πάθος σε αντίθεση με το αίσθημα του καθήκοντος.
Για τα περισσότερα παιδιά η γνωριμία τους με το παιχνίδι δεν είναι εθελοντική. Γράφονται σε μία ομάδα και προτού ακόμα μάθουν τι είναι το ποδόσφαιρο μπαίνουν να παίξουν. Τα παιδιά έρχονται στην προπόνηση κι αμέσως εξασκούνται στις σέντρες, στο μαρκάρισμα κ.τ.λ.
Μία ένδειξη ότι το παιδί έχει αγκαλιάσει το ποδόσφαιρο ως μία σημαντική ενασχόλησή είναι το πόσο γρήγορα ξεκινάει την προπόνηση από μόνο του.
Παιδιά που χρειάζονται 30 λεπτά από την μία ώρα που διαρκεί η προπόνηση μόνο και μόνο για να πάρουν τις θέσεις τους στο γήπεδο δείχνουν το επίπεδο της αφοσίωσής τους στο παιχνίδι. Το ενδιαφέρον για το παιχνίδι είναι χαμηλό και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για οποιονδήποτε προπονητή νεαρών παιχτών. Αν το παιχνίδι δεν είναι αρκετά ελκυστικό δεν θα τραβήξει την προσοχή τους. Εάν δεν τραβήξει την προσοχή τους τότε εύκολα αποσπώνται. Και αν εύκολα αποσπώνται τότε θα αρχίσουν να ενδιαφέρονται για άλλα πράγματα.

Το παιχνίδι σε χώρο μικρών διαστάσεων είναι ο καλύτερος τρόπος

για να κάνεις τα παιδιά να ενδιαφερθούν για το ποδόσφαιρο.

Παιχνίδια τα οποία περιλαμβάνουν επίλυση προβλημάτων, συναγωνισμό και αποτέλεσμα.
Αυτά παρέχουν κίνητρο, στόχο και επιστροφή πληροφοριών.
Εάν στα παιδιά δοθεί η ευκαιρία να παίζουν με κεντρικό θέμα αυτό καθαυτό το παιχνίδι αυξάνεται το κίνητρό τους, και ο προπονητής δε χρειάζεται να κάνει μεγάλη προσπάθεια για να ενεργοποιήσει το ενδιαφέρον τους.
Θα πρέπει να τους δίνεται ένας ξεκάθαρος στόχος και να παρέχονται οι πληροφορίες για το πως θα το επιτύχουν.
Τα παιδιά μαθαίνουν πως να επιλύουν προβλήματα και με αυτό τον τρόπο παίρνουν χρήσιμες πληροφορίες. Με αυτόν τον τρόπο αρχίζουν και παίζουν καλύτερο ποδόσφαιρο. Οι δραστηριότητες οι οποίες είναι καλές για τα παιδιά είναι αυτές οι οποίες διαφοροποιούν τις ενέργειες και τον αντικειμενικό σκοπό και οι οποίες έχουν στενή σχέση με το παιχνίδι.

Συγκέντρωση

Στην προπόνηση δίνεται έμφαση στην επιμήκυνση του χρόνου στον οποίο οι παίκτες μπορούν να συγκεντρωθούν. Η ηλικία και η εμπειρία παίζουν μεγάλο ρόλο σε αυτόν τον τομέα.
Η αντίσταση μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι το ποσό των περισπασμών που μπορεί να δεχτεί ένας παίχτης προτού γίνει η απώλεια της προσοχής από τα καθήκοντα της εργασίας του.
Οι παίκτες πρέπει να μαθαίνουν να περιορίζουν ή να αγνοούν τις εξωτερικές παρεμβάσεις.
Για τις μικρές ηλικίες ισχύουν τα εξής:
Όσο περισσότερο είναι απασχολημένα τα παιδιά με το συνεχόμενο παιχνίδι τόσο περισσότερο μπορούμε να πούμε ότι ενεργοποιούνται σωματικά και ψυχικά.
Τα παιχνίδια με ελεύθερη μορφή και σε χώρους με μικρές διαστάσεις με συνεχή ροή βοηθούν στην ανάπτυξη της «ψυχονοητικής αντοχής».
Ο καλύτερος τρόπος για να αυξήσεις τα ψυχολογικά αποθέματα έτσι ώστε να υπάρχει αντίσταση στις παρεμβολές είναι να μειώσεις τον χρόνο στον οποίο οι παίκτες είναι αναγκασμένοι να σκέφτονται και να δρουν.
Κάνοντας το γήπεδο πιο μικρό, δίνοντας μια νέα μπάλα όσο πιο γρήγορα γίνεται όταν η άλλη βγαίνει εκτός γηπέδου, δίνοντας στους παίχτες 5 δευτερόλεπτα να βάλουν την μπάλα πίσω στο παιχνίδι είναι τρόποι για να αυξηθεί η ταχύτητα του παιχνιδιού και να μειωθεί ο περισπασμός των παιχτών. Αυτό βοηθάει ιδιαίτερα τα παιδιά να διατηρήσουν την αυτοσυγκέντρωσή τους, και μπορούν γρήγορα να ξεκαθαρίσουν από μόνα τους τι είναι σημαντικό για αυτά.

Μετάβαση.

Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι με δύο διαφορετικές λειτουργίες.
Το να επιτίθεσαι και να αμύνεσαι εναλλάσσεται γρήγορα και αρκετά συχνά πολλοί νεαροί παίκτες εκτελούν μόνο τη μια από τις δύο αυτές λειτουργίες.
Ασκήσεις οι οποίες δουλεύουν μόνο προς μία κατεύθυνση π.χ. ντριμπλάρισμα και σουτ σε μία εστία, ή εξάσκηση της τεχνικής π.χ. ντριμπλάρισμα σε κώνους, δεν βοηθούν τον παίχτη στην αλλαγή αυτής της νοοτροπίας αλλά ενισχύουν το αντίθετο.
Οι περισσότεροι νομίζουν ότι η δουλειά τους σταματάει μόλις πάρουν την μπάλα. Αναλογιζόμενοι τον χρόνο τον οποίο σπαταλούν οι νεαροί παίκτες σε αυτού του είδους τις ασκήσεις δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η ταχύτητα της σκέψης και η ταχύτητα του παιχνιδιού αποτελεί μεγάλο πρόβλημα σε πολλές ομάδες.
Τα παιχνίδια σε περιορισμένους χώρους κατευθύνουν τον παίχτη να σκέφτεται και να έχει στο μυαλό του την εναλλαγή στην αμυντική αλλά και την επιθετική λειτουργία. Παρέχουν τις απαραίτητες ευκαιρίες για την ψυχονοητική εξάσκηση του παίχτη κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Φόβος της αποτυχίας.

Ο μεγαλύτερος φόβος αποτυχίας είναι ο φόβος του ότι θα χαθεί το παιχνίδι. Οι περισσότεροι παίκτες φοβούνται μην πραγματοποιήσουν αυτοί το κρίσιμο λάθος.
Η προπόνηση θα πρέπει να προετοιμάζει τους παίχτες για το παιχνίδι. Όταν η ομάδα κερδίζει η χάνει το αποτέλεσμα δεν θα πρέπει να έχει τόσο μεγάλη βαρύτητα αν και είναι το πιο σημαντικό στοιχείο του παιχνιδιού. Τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν πως να αντιμετωπίσουν και τις δύο όψεις του νομίσματος.
Το ότι νικώντας η χάνοντας σήμερα δεν θα έχει τόσο μεγάλη σημασία αύριο, και ότι και τα δύο αποτελέσματα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη. Τα παιχνίδια σε χώρους μικρών διαστάσεων τελειώνουν πάντα με κάποιο αποτέλεσμα και επομένως τα παιδιά έχουν πολλές και διαφορετικές ευκαιρίες για να βιώσουν και τις δύο πλευρές. Αυτό βοηθάει τα παιδιά να μειώσουν το φόβο της αποτυχίας και τους οδηγεί σε μια πιο σταθερή αξιολόγηση του τι σημαίνει αποτέλεσμα. {

Στιλ παιχνιδιού.

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν αρχίζουν και καταπιάνονται με πιο εξεζητημένα πράγματα. Η τακτική ξεκινά να παίζει πιο σημαντικό ρόλο. Η μεγαλύτερη απόφαση τακτικής είναι το πιο στιλ θα υιοθετήσει η ομάδα.
Τα παιχνίδια 2 εναντίον 2, και 3 εναντίον 3 επιτρέπουν στα παιδιά να μαθαίνουν κάποια βασικά στοιχεία. Ο προπονητής εξηγεί στα παιδιά με απλό και κατανοητό τρόπο πότε και γιατί ένα συγκεκριμένο σύστημα είναι κατάλληλο και πως θα πρέπει να γίνει η τοποθέτηση του. Αυτό βοηθάει τους παίχτες νεαρής ηλικίας να γίνονται σωστοί αποδέκτες και τους προετοιμάζει για τα πιο πολύπλοκα επίπεδα του ποδοσφαίρου.